وبلاگ یه قسمت از وجود آدمه؛ 

واسه من یه بخشش قسمتیه که معمولا تو سایه هست. 

فکر ها و کارایی که تو بک گراند ذهنم هست؛

من اونا نیستم؛ ولی اونا با من زندگی می کنن ...

یه بخش دیگه ش هم خود واقعیمه؛ همونی که همه میشناسنش.

احساس می کنم یه مدته که وقت زیادی رو با آدما میگذرونم
آدمایی که لزوما از بودن باهاشون لذت نمی برم

دلم می خواد یه کم دور بشم از آدما 

گم و گور بشم و برم تو خودم

اون چیزایی که ته ته وجودم می خوام با اون چیزایی که آدمای اطرافم بهم دیکته کردن خیلی فرق داره 

اون چیزی که الآن رو nerve ه  اینه که چرا با جو یکی شدم ...

یه دلیلی که می نویسم اینه که فراموش نکنم؛ که یه اشتباه رو باز تکرار نکنم ...